خیبر پختون خوا: به گزارش راز نیوز| پس از حمله اخیر تروریست های تحریک طالبان پاکستان به پایگاه دایره مبارزه با تروریسم در شهرستان بنون و اشغال آن، مجددا این بحث مطرح شده است که چگونه این سازمان  تروریستی که تا چندین سال گذشته دچار اختلافات و درگیری های داخلی بود توانسته مجددا سازماندهی و قدرتمند شود؟

روز یکشنبه 27 آذر چند ده تن از تروریست های دستگیر شده وابسته به تحریک طالبان پاکستان برای بازجویی و تحقیقات به مرکز دایره مبارزه با تروریسم در شهرستان بنون آورده شدند که این عناصر، با زور نیروهای پلیس را هدف حمله قرار داده و سلاح ها را در اختیار گرفتند، این اقدام باعث انجام عملیات نظامی شد که تا شب سه شنبه ادامه یافت.

سرلشکر احمد شریف چودری سخنگوی ارتش پاکستان اظهار داشت که کل این عناصر تروریستی 35 نفر بودند که 25 نفر از آنها حین تبادل آتش با نیروهای امنیتی کشته شدند، 7 تن تسلیم شدند و 3 نفر دیگر حین تلاش برای فرار دستگیر شدند.

این رویداد درحالی رخ داد که اخیرا این سازمان تروریستی از پایان مدت آتش بس خبر داده بود که یک روز پس از آن مورخه 6 آذر  مفتی مزاحم به اصطلاح وزیر دفاع این گروه تروریستی در بیانیه ای خطاب به تمامی رهبران گروه های زیر مجموعه سازمان دستور انجام عملیات ها در سطح کشور پاکستان علیه نیروهای امنیتی و نظامی پاکستان را داده بود.

شایان ذکر است مفتی مزاحم عنوان سازمانی قاری امجد نائب امیر تحریک طالبان پاکستان می باشد که از اهالی منطقه ثمر باغ شهرستان دیر از ایالت خیبر پختون خوا پاکستان است.

آمریکا چند روز پس از این بیانیه مفتی مزاحم، به همراه قاری امجد، سه تن از دیگر رهبران القاعده شبه قاره را در فهرست تروریسم بین المللی درج کرده بود.

علت افزایش حملات تی تی پی

تحریک طالبان پاکستان که در دسامبر 2007 میلادی از ادغام گروه های طالبان محلی فعال در مناطق مختلف پاکستان ایجاد شد، به انجام فعالیت های تروریستی در پاکستان پرداخت و حضور ارتش در مناطق قبایلی و اجرای شریعت اسلامی را بهانه حملات گسترده خود قرار داد که در این عملیات ها به همراه نیروهای امنیتی، تعداد زیادی از شهروندان نیز هدف اقدامات تروریستی این سازمان قرار گرفتند.

به گفته کارشناسان، تی تی پی تا اواسط 2020 میلادی به دلیل سرکوب نیروهای امنیتی پاکستان، حملات پهپادی آمریکا در افغانستان و هلاکت رهبری سازمان تا حدود زیادی ضعیف شده بود. در همین مدت زمان برخی از رهبران سازمان به دلیل جناح بندی درون سازمانی، به مناطق مرزی مشترک چون کنر و ننگرهار افغانستان رفتند.

به گفته تحلیلگران، توافق صلح انجام گرفته میان آمریکا و طالبان افغانستان در فوریه 2020 میلادی مشوق تحریک طالبان پاکستان برای سازماندهی مجدد بود. پس از ژوئن 2020 میلادی، شاخه ها و گروه های زیر مجموعه این سازمان که در سال 2014 میلادی جدا شده بودند دوباره متحد شدند درحالیکه برخی از اعضای گروه های تروریستی چون القاعده پاکستان و لشکر جهنگوی هم به تی تی پی پیوستند.

منابع آگاه از امور داخلی تحریک طالبان پاکستان اظهار داشته اند که ساختار جدید این سازمان پس از پیوستن جناح های ناراضی و افراط گرایان جدید به تحریک طالبان ایجاد شده است که منجر به افزایش توانایی و تعداد حملات آن شده است.

الحاق یک گروه تروریستی بزرگ دیگر در تحریک طالبان پاکستان

الحاق دو گروهک تروریستی دیگر به تحریک طالبان پاکستان در شمال این کشور

الحاق یک گروهک دیگر تروریستی به تحریک طالبان پاکستان 

ساختار جدید تحریک طالبان پاکستان چیست؟

 آگاهان به امور داخلی تحریک طالبان پاکستان، افسران نظامی و کارشناسان متفق القول هستند که مفتی نور ولی امیر مرکزی تحریک طالبان در دو سال اخیر با در نظر گرفتن اشتباهات گذشته، جدیت کافی را در موضوع تشکیلات و سازماندهی نشان داده و از آن در نوشته خود "انقلاب محسود " و دیگر انتشارات یاد کرده است.

براساس اطلاعات به دست آمده درحال حاضر سازمان، پاکستان را به 9 بخش تقسیم کرده است که از نظر ساختاری همچون افغانستان به ایالت یا ولایت نام گذاری شده اند. در این تقسیم ایالت خیبر پختون خوا و مناطق سابق قبایلی به 7 بخش از جمله دیره اسماعیل خان، بنون، کوهات، پیشاور، مالاکند، مردان و هزاره تقسیم شده اند. مناطق ایالت بلوچستان در بخش ژوب قرار داده شده اند درحالی که یک بخش جدایی به نام کراچی نیز تشکیل شده است.

سازمان مرکزی تحریک طالبان یک رئیس یا والی را برای مدت یکسال جهت ریاست بخش های فوق الذکر انتخاب می کند. برای کمک به ریاست هر بخش، شورای ولایتی تشکیل شده است درحالیکه هر بخش هم مسئولین زیر مجموعه ای به صورت جداگانه دارد که توسط رئیس یا والی آن بخش انتخاب می شوند. این سازمان تروریستی همچنین در سطح مرکزی نیز سازماندهی مجدد شده است که در آن امیر مرکزی و نائب امیر در رأس قرار گرفته اند. علاوه بر آن یک شورای رهبری و وزارت ها و نهاد های مختلفی نیز تشکیل شده اند که رهبران این وزارتخانه از جهت منصب از اعضای شورای رهبری مرکزی می باشند.

نهاد های نوتأسیس شامل وزارت دفاع، وزیر اطلاع رسانی، امور رفاهی، سیاسی، اطلاعات و اقتصادی می باشند که روسای آن هم از حیث منصب از اعضای شورای رهبری خواهند بود. روسای این نهاد ها ناظران ادارات خود در سطح هر بخش یا ایالت را تعیین کرده اند. گفتنی است قاری امجد ملقب به مفتی مزاحم وزیر دفاع سازمان می باشد که شورای نظامی برای اداره این به اصطلاح وزارتخانه تشکیل شده است که در سطح منطقه به مناطق شمالی و جنوبی تقسیم می شود.

تحول از ساختار قبیله ای به ساختار شهری

در نوشته های مختلف در مورد سازماندهی مجدد تحریک طالبان پاکستان تاکید شده است که این سازمان در حال حاضر به جای حوزه های انتخابیه (سیستم قبیله ای) مانند گذشته در سطح جوخه ها یا واحد ها (به نام دیلگی) فعال شده است.

در یک متن سازمانی داخلی تحریک طالبان پاکستان آمده است که "تحریک طالبان به دلیل سیستم حوزه انتخابی یا قبیله ای همیشه در خطر از هم پاشیدگی بود درصورتی که اگر یک گروه ناراحت می شد به خاطر آن خطر شکاف در سازمان وجود داشت. نسبت اقدامات (فعالیت های تروریستی) در سطح گروه یا حوزه انتخابی کمتر بود باوجود اینکه تعداد مجاهدین به هزاران نفر می رسید، اما کم بود، زیرا کل آن گروه با انجام یک عملیات خود را راضی می کرد که به وظیفه خود عمل کرده است، درحالیکه در یک سیستم واحد یا جوخه هر فرد سعی می کند تا حد امکان و توان اقدامات بیشتری انجام دهد. "

فخر کاکا خیل از روزنامه نگاران ارشد پیشاور که به مطالعه گروه های افراطی می پردازد می گوید: فعال شدن تحریک طالبان پاکستان در بخش های واحد یا جوخه نشان می دهد که سازمان با خروج از سیستم قبیله ای، درحال تغییر خود به ساختار شهری می باشد.

به گفته او: تی تی پی پیش از این در سطح قبایل ماننده قبیله محسود، حوزه قبیله اورکزئی فعالیت می کرد جایی که مهمتر از تشکیلات، وابستگی قبیله ای بود اما الان سازمان ساختار خود را تغییر داده است. پس از هلاکت حکیم الله محسود امیر مرکزی سابق این سازمان تروریستی در 2013 میلادی طی حمله پهپادی آمریکا، بسیاری از قبایل از پذیرفتن فضل الله به عنوان رهبر جدید سر باز زده بودند که این امر باعث جناح گرایی شدید شد. اما در ساختار جدید، به جای قبایل، مسئولین مناطق مختلف بر مبنای تشکیلاتی انتخاب شده اند تا اختلافات قبایلی در سازمان ایجاد نشود.