در انتخابات اخیر پاکستان چه مقدار پول خرج شده است؟ درحال حاضر عدد و ارقام ثابت شده ای دردست نیست اما به گفته ی کارشناسان اقتصادی و طبق آمارهای تقریبی اگر 400 میلیون داده شده از سوی دولت را کم کنیم به جز آن تقریبا 2 یا 3 تیلیریارد خرج شده است.

در انتخابات 25 ژوئیه 2018 پاکستان حدودا 12هزار و 570 نامزد انتخاباتی شرکت کرده بودند.

فرض بکنیم که آنها در انتخابات اخیر 3 تیلیریارد خرج کرده باشند. اگر این رقم را دربین تمامی نامزدها تقسیم بکنیم، نفری حدود دویست و 3میلیون و 800هزار روپیه خرج کرده اند. اما خرج های دوران انتخابات نامزدهای مجلس ملی از نامزدهای مجلس ایالتی عموما بیشتر است.

درحالیکه اگر واقع بینانه نگاه کنیم یک نامزد مجلس ایالتی حدود صد و یک میلیون و 800 هزار روپيه و یکه نامزد مجلس ملی سیصد و پنج میلیون و 700هزار روپیه خرج کرده است.

کمیسیون انتخاباتی پاکستان برای هر نامزد مجلس ملی حدود 4میلیون و برای نامزد مجلس ایالتی حدود 2میلیون روپیه تعیین کرده است.

هر کاندید باید یک حساب جداگانه ای برای هزینه های انتخابات خود باز بکند و جزئیات مصرف آن را باید طی 10 روز پس از اتمام انتخابات به کمیسیون ارائه دهد .

اگر جزئیات ارائه شده به کمیسیون انتخاباتی را ببینیم، درآن هزینه ای بیشتر از حد تعیین شده را نخواهیم دید یعنی اگر برای نامزد استانی 2میلیون و نامزد ملی 4میلیون روپیه تعیین شده در این جزئیات نیز حتی یک روپیه بیشتر از حد تعیین شده نخواهیم دید.

حوزه انتخابی عمران خان در NA 131 جزئیاتی که ارائه داده، طبق آن بیان شده است که حتی سه روپیه کمتر از 1میلیون در این حوزه انتخاباتی خرج شده است.(که این رقم بیان شده چیزی حدود 3 میلیون از حد نامزد ملی و 1میلیون کمتر از حد تعیین شده برای نامزد استانی است.)
 احسنت به این صداقت و ایمان!!!

طبق گزارش حوزه انتخابی شهباز شريف با کد NA132 در شهر لاهور، مقدار پول خرج شده در این حوزه 1میلیون و 934هزار روپیه گزارش شده است. یعنی ایشان از حد تعیین شده حدود 2میلیون کمتر خرج کرده اند. (مگه میشه؟!)

اگر عمران خان پارسال 337هزار روپیه، بلاول بهتو 237 هزار و 152 روپيه، آصف زرداری 2میلیون و 632 هزار روپيه مالیات می‌توانند پرداخت بکنند و در حساب بانکی شهباز شريف  حدود 114میلیون باشد چرا باید کمیسیون انتخاباتی آز آنها پرس و جو کند؟! (این ارقام گفته ‌شده به مقداری است که کمیسیون برای آنها تعیین کرده است و نه بیشتر از آن).

خرج های انتخابی را در قالب قانون نشان دادن بسیار آسان است. 
ملاحظه فرمایید :
 من از جیب خود 100هزار خرج کردم. دوستان و حامیان من برای ابراز خوشحالی شان 200میلیون خرج کردند و شرکت هایی که از من حمایت می‌کنند نیز حدود 300میلیون خرج کردند یعنی در کل پانصد میلیون و صد هزار خرج شد.

حال اگر من جزئیات خرج خود به کمیسیون را صد هزار روپيه نشان دهم، کمیسیون نیز حرف مرا قبول می‌کند و برای خرج های مازاد از من پرس و جو یا تحقیق نمی‌کند که کدام شرکت یا کدام یک از دوستان من چه مقدار پول برای انتخابات من خرج کرده اند. درحالیکه کمیسیون انتخاباتی تنها می‌خواهد بداند که من چه مقدار هزینه کرده ام؟!

حال پس از حسابرسی هزینه ها از سوی کمیسیون انتخاباتی و پیروزی در انتخابات نوبت آن رسیده است تا نامزد پیروز به مجلس بیاید و درمقابل همه سوگند یاد کند که حکومت عادلانه و خوبی خواهد کرد و یا دموکراسی را نجات خواهد داد...
اینگونه است که کشور وارد یک دوره شفاف دیگر خواهد شد!

حال که اداره یک کشور به عهده ی یکی از نامزدها می افتد باید به هر نحوی که شده آنرا نجات دهد...!