دهلی‌نو: به گزارش راز نیوز| هم‌زمان با ماه مبارک رمضان بار دیگر موج خشونت و افراط گرایی علیه مسلمانان هند تشدید یافته است و شهرهای مختلف هند طی روزهای گذشته شاهد حملات وحشیانه افراط گرایان هندو علیه مساجد و مدارس علوم دینی بود.
طبق تصاویر ویدئویی منتشر شده از روز جشن مذهبی هندوها موسوم به رام نومی(جشن تولد راما خدای هندو) مسجدی پوشیده شده از پارچه مشاهده می‌شود که منار آن در ساعات شامگاهی به رنگ سبز روشن دیده می‌شود، در این ویدئو دیده می‌شود یک دسته از افراد حامل پرچم زعفرانی رنگ در مقابل مسجد مذکور متوقف می‌شوند و فردی به نام راجا سینگ عضو برکنار شده حزب حاکم هند(بهاراتیا جاناتا) بر روی سقف یک خودروی مرتفع سخنرانی خود را آغاز می‌کند.
وی در سخنان خود می گوید: ما تلاش کردیم و امروز یک معبد رام در ایودیا در حال تأسیس است، در آینده نیز با تلاشهای(فشارهای) ما یک معبد با شکوه در متهرا ساخته خواهد شد و همین طور با تلاشهای ما یک معبد دیگر در منطقه کاشی(بنارس) ایجاد خواهد شد.
وی در ادامه اظهارات خود در جمع شرکت کنندگان افراط گرا به رجزخوانی می پردازد و می گوید: شنوندگان گوش‌هایتان را باز کنید و بشنوید. راجا سینگ از پدر کسی نمی‌ترسد.
راجا سینگ عضو برکنار شده حزب بهاراتیا جاناتا(BJP) پیش از این به دلیل اظهار نظرهای گستاخانه خود علیه پیامبر اسلام(ص) دستگیر شده و حزب بی جی پی نیز عضویت وی را لغو کرده بود، اما با این وجود اظهارات تفرقه‌آمیز وی همچنان ادامه دارد و اکنون نیز چندین پرونده علیه وی به دلیل اظهارات تفرقه‌انگیز در مهاراشترا وجود دارد.
این‌گونه اظهارات تفرقه‌انگیز تنها مختص به این مورد نیست، در حال حاضر حوادث مختلفی از اقدامات افراط گرایانه پیروان مذهب هندو در ایالت‌های مختلف هند از جمله ماهاراشترا، بیهار، مادهیا پرادش، جارکند، گجرات، اوتار پرادش، بنگال غربی، تلانگانا و راجستان مشاهده شده است.
در سال گذشته میلادی نیز دست کم در 9 ایالت مختلف هند در حاشیه مراسم و جشن‌های مذهبی هندوها همچون رام نومی و هنومان جینتی(جشن تولد هانومان خدای هندو) اقدامات خشونت آمیزی علیه مسلمانان صورت گرفت که در نتیجه آن بیش از صد نفر زخمی شدند.
دلایل بروز این‌گونه حوادث چیست؟
در گزارش تهیه شده از سوی مؤسسه «ابتکار شهروندان و وکلا» پس از بروز خشونت‌های سال 2020 که به دنبال عبور زائران هندو از مناطق مسلمان‌نشین ایجاد شد دلایل و انگیزه تمامی این‌گونه حوادث تنها یک مورد عنوان شده است.
طبق این گزارش در حاشیه برگزاری مراسمات و راهپیمایی‌های مذهبی هندوها همچون رام نومی و هنومان جینتی املاک، کسب و کار و عبادتگاه‌های مسلمانان هدف حمله قرار گرفته است.
در این گزارش آمده است این نخستین مرتبه نیست که ما شاهد حملات افراط گرایان در پوشش مراسمات مذهبی همچون رام نومی بودیم؛ بلکه این‌گونه اقدامات وحشیانه در مقایسه با سال‌های گذشته با شدت و مقیاس بزرگ‌تری صورت گرفته است.
یک کاربر شبکه توییتر با اشاره به این‌گونه اقدامات وحشیانه و افراط گرا نوشت: جشن‌های مذهبی هندوها به یک کابوس وحشت انگیز برای مسلمانان تبدیل گشته است. رقص در مقابل مسجد، سردادن شعار علیه مسلمانان و نمایش اسلحه در پوشش مراسمات مذهبی هندوها به یک موضوع عادی(در هند) تبدیل گشته است.
این در حالی است که برخی از کاربران شبکه توییتر و رهبران هندوها مدعی شده‌اند جشن‌های مذهبی هندوها در خطر حملات مخالفان قرار دارند.
در ادامه این گزارش که از طریق وکلا، قضات سابق و شهروندان گردآوری شده عنوان شده است اگر هر عاملی به عنوان محرک شورش‌های جمعی ناشی از راهپیمایی‌های مذهبی تلقی شود، این مسیری است که برگزار کنندگان برای چنین راهپیمایی انتخاب می‌کنند.
بررسی‌ها و مطالعات صورت گرفته در خصوص افراط گرایی و خشونت نشان می‌دهد این‌گونه راهپیمایی‌ها همواره از محلات و مناطق مسلمان‌نشین عبور می‌کند و شرکت کنندگان در این مراسم‌ها در مقابل مساجد و یا منازل مسلمانان به پخش آهنگ‌های توهین آمیز و یا ایراد سخنرانی‌های تفرقه‌انگیز می‌پردازند که باعث بروز درگیری میان طرفین می‌گردد.
طبق گزارش، سال گذشته در حوادث خشونت آمیز در راهپیمایی جشن‌های رام نومی و هنومان جینتی بیش از صد خانه و مغازه به آتش کشیده شد و یا منهدم شدند، در هر شهر ده‌ها خودرو به آتش کشیده شده و خسارات گسترده ای به مساجد مختلف وارد آمد.
از سوی دیگر اقدامات صورت گرفته از سوی مقامات هند در قبال این وقایع مورد اعتراض واقع شده است.
اما با این حال در این گزارش آمده است پس از وقوع این حوادث در سال گذشته اقدامات فوری از سوی دولت در برخی از شهرها و آبادی‌ها برای مجازات عاملان آن صورت گرفت.
آیا چنین حوادث خشونت آمیزی برای اولین بار است که اتفاق می‌افتد؟
خشونت‌های صورت گرفته در راهپیمایی‌های مذهبی اخیر و یا حوادث سال گذشته برای نخستین بار در هند اتفاق نمی‌افتد؛ بلکه این‌گونه خشونتها که در حاشیه راهپیمایی‌های مذهبی و یا پس از آن اتفاق می‌افتد دارای سابقه تاریخی است.
پخش موسیقی با صدای بلند در مناطق مسلمان‌نشین به بهانه راهپیمایی مذهبی از جانب افراط گرایان هندو از دهه 1920 میلادی آغاز شد، زمانی که رهبران راست‌گرای هندو مذهب در مناطقی همچون ناگپور به برگزاری راهپیمایی از مقابل مساجد و پخش موسیقی اصرار می‌ورزیدند.
به عنوان یک نمونه دیگر در گزارشی که با عنوان «گزارش کمیسیون تحقیقات-17 سپتامبر 1967 میلادی» منتشر شده آمده است که در راهپیمایی‌های صورت گرفته برای جشن‌های مذهبی گنپتی و سرجن در سال‌های 1925 و 1927 میلادی حوادث خشونت آمیز فرقه‌گرایانه رخ داده است.
همچنین در سال 1939 میلادی نیز 18 مورد چاقوکشی پس از مطرح شدن شعارهای تفرقه‌انگیز در جریان راهپیمایی آریا سماج رخ داد.
در سال 1970 میلادی نیز به دلیل اصرار ورزیدن شرکت کنندگان در مراسم راهپیمایی مشابه برای عبور از مقابل مساجد در شهرهای مختلف مهاراشترا دست کم 43 تن کشته شدند.
پس از آن در سال 1989 میلادی علی رغم آنکه مقامات محلی شهر جمشید پور مسیرهای جایگزین را برای شرکت کنندگان در راهپیمایی جشن رام نومی فراهم نمودند؛ اما رهبران راست‌گرای هندو بر عبور راهپیمایی از منطقه مسلمان‌نشین پافشاری کردند که منجر به ایجاد درگیری میان طرفین و مرگ دست کم 108 نفر گردید.
در همان سال در شهر کوتا نیز به دلیل تلاش شرکت کنندگان در راهپیمایی جشن مذهبی هندوها برای عبور از محله مسلمانان دست کم 20 نفر جان باختند.
همچنین تلاش افراط گرایان هندو برای عبور دادن مراسم راهپیمایی مذهبی از منطقه مسلمان‌نشین در شهر بهاگلپور ایالت بیهار نیز یکی از بدترین و تلخ‌ترین حوادث از نوع تفرقه گرایی و خشونت را رقم زد، در این حادثه و درگیری میان مسلمانان و افراط گرایان هندو 900 تن جان خود را از دست دادند.
آیا این‌گونه حوادث قابل کنترل هستند؟
منتقدین و معترضین به این‌گونه حوادث خشونت آمیز همواره در اظهار نظرهای خود لزوم ایجاد اصلاحات در پلیس را به عنوان یک راهکار اصلی برای توقف چنین حوادث خشونت آمیز معرفی می‌کنند.
روهنتن نریمان قاضی سابق دیوان عالی هند اخیراً طی پیشنهادی اظهار داشت: بالا بردن حساسیت پلیس در تمام ایالت‌های هند نسبت به ارزش‌های قانون اساسی و وظایف اساسی پلیس در قبال شهروندان بسیار حائز اهمیت است. پیش از همه آنان باید متوجه شوند که مسلمانان ساکن هند شهروند هندی محسوب می‌شوند.
اما چنین خشونتها و سیاست‌های مبتنی بر آن در هند به بخش قابل قبولی از چشم‌انداز سیاسی این کشور تبدیل شده است.
در طول تاریخ دموکراتیک هند حزب کنگره بیشترین سهم حکمرانی در کشور را دارا بود و گروه‌های راست‌گرای هندو همواره در خارج از حکومت قرار داشتند، اما در حال حاضر حزب بی جی پی حکمرانی بر اکثریت کشور را در دست دارد و تمامی احزاب و گروه‌های راست‌گرای هندو از آن حمایت می‌کنند.
اما با این حال منتقدین همواره هر دو حزب سیاسی را مسئول این‌گونه حوادث خشونت آمیز و تفرقه گرا می‌دانند.
منوج متا روزنامه نگار سرشناس هندی که مطالب زیادی درباره شورش‌های ضد سیک در سال 1984 در دهلی و شورش‌های ضد مسلمانان در سال 2002 در گجرات نوشته است میگوید اقدامات خشونت آمیز اخیر علیه مسلمانان کاهش نخواهد یافت.
وی معقتد است اگرچه این نوع از اقدامات خشونت آمیز در زمان دولت کنگره آغاز گردید؛ اما در زمان دولت حزب بی جی پی چهره جدیدی به خود گرفته است. طی سال‌های اخیر نوع شورش‌های تفرقه‌آمیز تغییر یافته است، اگرچه میزان تلفات در این‌گونه حوادث کاهش یافته است؛ اما حوادث کوچک زنجیره‌وار در سطح بسیار خطرناکی ادامه دارد.
وی گفت: ریشه این تغییر به رویدادهای تفرقه‌آمیز سال 2013 میلادی در مظفر نگر ایالت اوتار پرادش باز می‌گردد که در آن نزدیک به 60 نفر کشته شدند؛ اما تأثیرات آن همچنان بر سیاست منطقه حکم‌فرماست.
متا معتقد است این وقایع خشونت آمیز باعث شده است مسلمانانی که تحت تأثیر این شورش‌ها واقع شده‌اند وحشت زده و یا منزوی شوند، یا اینکه به سکونت در اردوگاه‌ها و دور از خانه‌هایشان و در شرایط غیر انسانی وادار گردند.
وی با اشاره به شورش‌های سیکها در سال 1984 میلادی که در آن به عنوان نمونه شورشیان ارتباط یک محله با جهان را به صورت کامل قطع کرده بودند و نزدیک به 400 نفر را به قتل رساندند گفت: در عصر رسانه‌های اجتماعی وقوع این‌گونه حوادث غیر قابل تصور است؛ اما تداوم خشونت بسیار آسان و امکان پذیر است.
وی گفت: شورش‌های اخیر تلفات جانی زیادی به همراه ندارد، بلکه هدف از این خشونتها بیشتر از قتل و خونریزی ایجاد جو وحشت زده برای وادار کردن قربانیان به مهاجرت و تن دادن به آوارگی، ایجاد رعب و وحشت و منزوی کردن آنان است.
